وحشتناک ترین فیلم ترسناک دهه ۸۰ تاریک ترین لحظات این دهه را روشن می کند

به گزارش سایت دانلود فیلم و به نقل از برخورد دهنده دهه ۸۰ زمان وحشیانه ای برای فیلم های ترسناک بود. هشت فیلم جمعه سیزدهم که در این دهه اکران شدند، منجر به تبدیل شدن جیسون وورهیس به نام آشنا و الهام بخشیدن به کپی‌برداری‌های بی‌شماری شد. هالووین برای چند دنباله نیز وجود داشت، اما پادشاه وحشت فردی کروگر (رابرت انگلوند) بود، نماد فرهنگ پاپ از مجموعه فیلم های A Nightmare on Elm Street. کلون های احمقانه و ماوراء طبیعی همه جا بودند، اما هیچ کدام نمی توانست با نسخه اصلی مقایسه شود. دهه ۱۹۸۰ یکی از دوران طلایی جلوه‌های عملی بود، اما برای هر فیلم شگفت‌انگیزی مانند The Thing، فیلم‌های هیولایی با جلوه‌های بسیار بد وجود داشت که فقط می‌توانستید به آنها بخندید.

یکی از موفق ترین فیلم های ترسناک دهه ۱۹۸۴ Gremlins بود. فیلم جو دانته بهترین فیلم دنیا بود. بخشی از آن یک فیلم ترسناک وحشتناک بود (یکی به قدری ترسناک که به ایجاد رتبه PG-13 کمک کرد)، بخشی کمدی فوق‌العاده، و همچنین جلوه‌های عملی نمایشی، با گرملین‌ها و گیزمو آنقدر واقعی به نظر می‌رسید که حتی سگ خانواده در فیلم فکر می کرد آنها واقعی هستند. همه اینها به فروش ۱۴۸ میلیون دلاری باکس آفیس منجر شد و آن را به سومین فیلم برتر سال تبدیل کرد. ناگهان، موج‌های Gremlins همه جا را فرا گرفت، با فیلم‌های سرگرم‌کننده اما پایین‌تر مانند Critters و Ghoulies که تلاش می‌کنند جادو را دوباره به تصویر بکشند. سپس Hobgoblins در سال ۱۹۸۸ وجود داشت، یک Gremlins از هر نظر آنقدر بد بود که همه چیزهایی را که در بدترین وحشت دهه ۸۰ اشتباه رخ داده خلاصه می کند.

«گرملینز» پرفروش‌ترین فیلم ترسناک دهه ۱۹۸۰ بود

Gremlins توسط کریس کلمبوس جوان به عنوان یکی دیگر از فیلم‌های هیولا با درجه R نوشته شده است. در فیلمنامه او، مادر می میرد، گیزمو بد می شود و گرملین ها همه افراد داخل مک دونالد را می کشند. این تهیه کننده استیون اسپیلبرگ بود که فیلم را سبک تر کرد و آن را به داستان پسر و سگش تبدیل کرد. این را با کارگردانی جو دانته ترکیب کنید، که نشان داد چقدر خوب می تواند بین ترسناک و کمدی با The Howling حرکت کند، و شما چیزی خواهید داشت که مخاطبان قبلا هرگز ندیده بودند.

Gremlins در هر چیزی که شامل می شود موفق است. اگر می‌خواهید یک داستان عاشقانه داشته باشید، آن را با عشق رو به رشد بین بیلی پلتزر (زک گالیگان) و کیت (فیبی کیتس) دریافت کرده‌اید. اگر کمدی می خواهید، خیلی زیاد است. گرملین‌ها شوخی‌های نهایی هستند که به هول‌انگاری آشفته و فراموش‌نشدنی صحنه میخانه منجر می‌شوند. اگر وحشت همان چیزی است که شما به دنبال آن هستید، Gremlins آن را نیز دارد. به لطف کار کریس والاس، همان مردی که بعداً دو سال برای گریمش در The Fly برنده جایزه اسکار شد، این موجودات به اندازه یک نیم لیتر، تیز دندان و به ظاهر شیطان، می کشند، و ترسناک به نظر می رسند. بعد. Gremlins همه چیز را در تمام جنبه های فیلم به کار می گیرد، چیزی که بسیاری از کلون های آن نمی توانند بیان کنند.

دهه ۱۹۸۰ پر از ریپ آف با کیفیت های متفاوت بود

همانطور که مایکل مایرز و جیسون وورهیز الهام بخش زیادی از قاتلان ساکت و نقابدار بودند، گرملینز مجموعه‌ای از فیلم‌های هیولایی کمدی ترسناک را تولید کرد که می‌خواستند با گیزمو و شرکت در کانون توجه قرار گیرند. تنها یکی از آنها، Critters در سال ۱۹۸۶، با داستان بیگانگان تیز دندان و جوجه تیغی که به زمین می آیند و هر چیزی را که در مسیرشان است مصرف می کنند، به جایی نزدیک شد که در همان لیگ Gremlins قرار بگیرد. موجودات احمقانه هستند (آنها حتی صحبت می کنند)، اما همچنان عامل ترس را حفظ می کنند که منجر به یک فرنچایز می شود، با Critter 3 در سال ۱۹۹۳، با بازی لئوناردو دی کاپریو جوان.

سایر گرملین‌ها شکست خورده بودند. Ghoulies 1985 ممکن است با آن پوستر عالی که یک موجود سبز رنگ را از کاسه توالت بیرون می‌آورد، بسیار سرگرم‌کننده به نظر برسد، اما نتیجه چیزی عجیب‌تر از ترسناک بود. Munchies در سال ۱۹۸۷ در طرحی که احتمالاً سعی می کرد دنباله ای از Gremlins باشد، غول های سبز کوچک را بازی کرد. در سال ۱۹۸۹، الف ها در کریسمس هیولاهای کوچک وحشتناکی را به ما هدیه دادند، درست مانند Gremlins، حتی پوستر آن از یک بازوی پوسته پوسته در داخل هدیه پیچیده شده ای که از مواد بازاریابی Gremlins کپی می کرد، شکافت. ترول و ترول ۲ به قطار ترسناک اجنه کوچولو نیز پریدند، با این که فیلم دوم اغلب به عنوان بدترین فیلم ترسناک ساخته شده شناخته می شود. و این فقط فیلم های ترسناک نبودند که سعی داشتند جادوی یک فیلم بهتر و موفق تر را بازسازی کنند. فیلم مورد علاقه پل راد، «مک و من» محصول ۱۹۸۸، سعی کرد دوستی پسر و مخلوقش با E.T. فرازمینی، اما در عوض به عنوان یک شوخی به یاد می آورد. با این حال، هیچ یک از این نمونه‌ها، شکست خنده‌دار Hobgoblins در سال ۱۹۸۸ را نشان نمی‌دهد.

“Hobgoblins” دارای تنظیمات خنده دار است

این که Hobgoblins را فیلم بدی بدانیم، عدالت را رعایت نمی کند. آنقدر وحشتناک است که فقط امتیاز ۲.۲ را در IMDb می گیرد و در رتبه ۳۵ فیلم های با کمترین امتیاز سایت قرار می گیرد. برای بسیاری، به دلیل استفاده از آن در Mystery Science Theatre 3000 و Rifftrax در رده “خیلی بد که خوب است” قرار می گیرد. در حالی که Hobgoblins فیلمی است که اگر دوست دارید به فیلم‌های ارزان بخندید، می‌توانید سرگرم‌کننده باشید، اما این باعث نمی‌شود که آنقدر بد نباشد که همه چیز اشتباه را با بدترین فیلم‌های وحشتناک دهه خلاصه کند.

Hobgoblins برگرفته از Rick Sloane است که نه تنها فیلمنامه را نوشته، کارگردانی و تهیه کرده است، بلکه فیلمبرداری و تدوین آن را نیز انجام داده است. به او ستایش می‌کنم که شور و اشتیاق زیادی برای پروژه‌اش داشت – اما اوه پسر، نتیجه‌ای حاصل نشد. خلاصه داستان حول محور یک نگهبان امنیتی قدیمی به نام دنیس (کوین کیلدو) در یک استودیوی فیلم بسته می‌شود. پس از مرگ چند تن از همکارانش، او یک نگهبان جدید استخدام می کند، مرد جوانی به نام کوین (بارتلت). هنگامی که آن دو یک سارق را تعقیب می کنند، کوین به یک طاق می رود دنیس به او می گوید که از آن دور بماند. او اکنون واقعاً بهم ریخته است، زیرا کوین فقط اجازه داد هوبگوبلین ها بیرون بروند. دنیس توضیح می دهد که این موجودات می توانند وحشیانه ترین رویاهای شما را محقق کنند، اما از آنها برای کشتن شما در این فرآیند استفاده کنید، زیرا، خوب، چه کسی می داند؟ و چرا آنها را در یک استودیوی فیلمسازی متروکه نگه داشته اند؟ حالا ساکت شو اکنون زمان سؤالات منطقی نیست.

طراحی موجودات هاب گابلینز کم رنگ است

فیلم ترسناک دهه ۸۰ به دلیل استفاده بیش از حد از تروپ هایش شناخته شده است (به همین دلیل است که ما آنها را دوست داریم) و Hobgoblins پر از آنها است. اگرچه ممکن است اغراق آمیز باشد که نقص های عظیم فیلم را توهین آمیز بدانیم، اما آنها از تنبلی بسیاری از فیلم های ترسناک دهه ۸۰ صحبت می کنند. دهه ۷۰ یک عصر طلایی برای ترسناک بود. اما یک دهه بعد، استودیوها هر چیزی را که فکر می‌کردند می‌تواند چند دلار در پشت یک چیز بهتر به دست آورد، به بازار عرضه کردند. اگر گرملین ها هیولاهای سبز کوچک داشتند، لعنت به آن ها، هابگوبلین ها هم همینطور. تنها تفاوت این است که هیولاهای Gremlins از این نظر آثار هنری هستند که بسیار واقع گرایانه هستند در حالی که هیولاهای Hobgoblins چیزی بیش از عروسک های دستی ارزان نیستند. گرملین‌ها ساخته‌های پیچیده‌ای بودند، با چهره‌های روباتیک و چندین نفر که آنها را کنترل می‌کردند، اما هاب‌گوبلین‌ها ساده‌ترین بازی‌های عروسکی هستند.

هوبگوبلین‌ها نه تنها ارزان به نظر می‌رسند، بلکه ساده‌ترین کارها، از جمله اینکه آنها احساس کنند بخشی دقیق از محیط خود هستند، انجام نمی‌شود. در بسیاری از صحنه‌ها، این هیولاها، که فقط یک فوت قد دارند، ناگهان با یک شخصیت انسانی روبرو می‌شوند که با توجه به اندازه‌شان، مشکلی غیرممکن است. در یکی از صحنه‌ها یک هوبگوبلین روی میله‌ای می‌دوید، اما آنقدر واضح است که عروسکی است که بالا و پایین می‌پرد و انسان آن را به سختی پشت دیوار پنهان می‌کند. در حالی که Hobgoblins یک کمدی ترسناک است، اما با توجه نکردن به بخش ترسناک شکست خورده است. اگر شرور را باور ندارید، چیزی برای ترسیدن وجود ندارد. این گناهی است که اغلب توسط ارزان ترین فیلم های هیولاهای دهه ۸۰ ساخته می شود. در Gremlins 2: The New Batch در سال ۱۹۹۰، طرح به کمدی دیوانه وار تبدیل شد و بسیاری از وحشت را پشت سر گذاشت، اما جو دانته همچنان می دانست که هیولاهای کوچک خود را واقعی و ترسناک جلوه دهد.