دانلود فیلم پاییز ۲۰۰۶

دانلود فیلم پاییز ۲۰۰۶ تمام مدتی که آنجا نشستم و پاییز، آخرین فیلم کارگردان سرشناس هندی تارسم را تماشا کردم، متوجه شدم تمام عناصر فیلم را که دوست داشتم فهرست می‌کردم: جلوه‌های بصری مجلل و تقریباً منحط. داستان خارق العاده و غریب در یک داستان. مضامین قدرت اسطوره و داستان سرایی؛ لایه‌های هوشمندانه شخصیت‌های قوی و از همه بهتر، این واقعیت است که بازیگر نقش اول کودک بامزه بود، اما به طرزی مبارک و غیر زودرس.

دانلود فیلم اینجا کلیک کن

دانلود زیرنویس اینجا کلیک کن

و با این حال، من هم گیج نشستم که چرا آنقدر که فکر می‌کردم باید از همه این چیزها لذت نمی‌برم. برای من، سقوط یکی از آن تجربه‌های نادر سینمایی بود، فیلمی که عملاً همه چیز را درست انجام می‌دهد، اما در نهایت نمی‌تواند شما را فراتر از ستایش بسیاری از شایستگی‌های فنی آشکارش سوق دهد.

پاییز (که بر اساس فیلم بلغاری یو هو هو محصول ۱۹۸۱ ساخته شده است) در بیمارستانی در حومه لس آنجلس در حدود دهه ۱۹۲۰ اکران می شود. دختر جوان مهاجری به نام الکساندریا (کاتینکا اونتارو) از شکستگی دستی که هنگام چیدن پرتقال به همراه بقیه خانواده مهاجرش متحمل شده بود، در حال بهبودی است. در مدت کوتاهی که آنجا بوده است، به سرعت به قلب همه وارد شده است و اکنون این مکان را آزاد کرده است.

در حالی که او در سالن های بیمارستان پرسه می زند، با روی واکر (لی پیس)، بدلکار هالیوودی آشنا می شود که در حال نقاهت پس از تصادفی است که سر صحنه فیلمبرداری متحمل شده است، تصادفی که به قیمت پاهایش تمام شده است. این دو زوج بعید به نظر می‌رسند، اما فوراً به آن ضربه می‌زنند و الکساندریا زمانی که روی شروع به گفتن داستانی خارق‌العاده درباره پنج قهرمان و تلاش آنها برای سرنگونی یک فرماندار شرور برای او می‌کند، شیفته آن می‌شود.

دانلود پاییز ۲۰۰۶ به زودی، اسکندریه درگیر داستان می شود و لایه نازکی بین واقعیت و افسانه در مقابل چشمانش کم رنگ می شود. افرادی از دنیای واقعی در داستان روی که داستان را تعریف می‌کند، اغلب به شیوه‌های بسیار طنزآمیز ظاهر می‌شوند، در حالی که عناصر داستان شروع به اطلاع‌رسانی و تأثیرگذاری بر تصمیم‌های اسکندریه می‌کنند. با این حال، روی تمایلی به ادامه داستان ندارد. او پس از مدتی ناسزاگویی، به یک شرط موافقت می‌کند: اسکندریه باید برای او قرص‌های مخصوصی برای خوابیدن به او بدهد. او نمی داند که روی، که از از دست دادن پاهایش و خیانت معشوقش مأیوس است، قصد خودکشی دارد.

در طول فیلم، “اوه” و “آه” زیادی شنیدم و دلیل خوبی هم داشت. پاییز یک فیلم فوق العاده دوست داشتنی است که به راحتی یکی از خیره کننده ترین فیلم های جشنواره است. (نقد کمی که هنوز این نقد را همراهی می کند، واقعاً عدالت بصری فیلم را رعایت نمی کند.) تارسم، که قبلاً فیلم The Cell را در سال ۲۰۰۰ کارگردانی کرده بود، اما بیشتر به خاطر کارهای تجاری و موزیک ویدیوی خود شناخته شده است، هر فریم را با چیزی خیره کننده پر می کند: لباس های استادانه، مناظر زیبا و مناظر شهری، یک واگن بزرگ روسی که توسط صد برده در بیابان کشیده شده است، و مراسم عروسی همراه با دراویش در حال چرخش، به جز تعداد انگشت شماری.

فیلم پاییز ۲۰۰۶ با این حال، در پایان، این تصاویر خیره‌کننده بر هر چیز دیگری چیره می‌شود، که مایه شرمساری است زیرا قلب و روح فیلم – رابطه بین روی و اسکندریه – واقعاً لمس‌کننده و لذت‌بخش است. فیلم، علیرغم میزان آشکار استعداد و شکوه بصری نمایش داده شده، در نهایت احساس می کند که کاملاً ساخته شده است. کمتر شبیه یک فیلم است، و بیشتر شبیه یک فیلم نمایشی یا تبلیغی برای تمام ترفندهای بصری، چیدمان ها و چیدمان های واقعا جالبی است که تارسم می تواند انجام دهد.

در طول فیلم، احساس می‌کردم تارسم سعی می‌کند توجه من را به خود جلب کند، این لباس واقعاً جذاب را جلب کند، یا زاویه‌ای را که او از این دیوار قلعه خیره‌کننده عکس گرفته است، یا اینکه چگونه توانست به‌طور یکپارچه از صحنه‌ی یک عکس عبور کند. پروانه‌ای به جزیره‌ای متروک به شکل پروانه به بیان ساده، سقوط در نهایت در افراط و تفریط خود غرق می‌شود، و مدام تلاش می‌کند تا بیننده را شگفت‌زده کند و او را به داستانی تخیلی و غریب از قهرمانان، راهزن‌ها و شاهزاده خانم‌ها بکشاند، به گونه‌ای آشکار که در نهایت احساس می‌کند. خوشحال کننده

نمی توان انکار کرد که این فیلم – که در ۲۳ کشور فیلمبرداری شده و هزاران بازیگر دارد – یک دستاورد فنی خیره کننده است و تارسم به فیلمبرداری واقعاً بسیار زیبا چشم دارد. بنابراین، اگر فقط به دنبال آب نبات چشمی خوب، آب نبات چشمی که جایی بین تری گیلیام، ران فریک باراکا، و یک فیلم ویژه نشنال جئوگرافیک قرار می گیرد، به پاییز بروید، نمی دانم چگونه می توانید ناامید شوید. اما در نهایت احساس پوچی و پوچی می کند. حتی الکساندریا، با جذابیت قابل توجهی که دارد، و روی، با رقت و مهربانی قابل توجه خود، نمی توانند فیلم را از گیر افتادن و پایان دادن به یک نت احساسی که به نظر می رسد بسیار فریبنده و باز هم ساختگی است، نجات دهند.